Meneer Jansen vertrekt

14 december 2016

Meneer Jansen vertrekt

Juriaan Jansen

Per 1 januari 2017 neem ik afscheid van Natuur en Milieufederatie Noord-Holland. Na vrijwilligerswerk bij Milieucentrum Rotterdam kon ik eind 2000 bij Milieufederatie Noord-Holland aan de slag. Als medewerker Lokaal Milieubeleid. Ontzettend veel lol heb ik gehad door de samenwerking met tientallen lokale activistische organisaties. Samen hebben we Waterland behouden voor de uitverkoop; De Beemster op de wereldkaart gezet; Schagen uit de blinde vlek gehaald. En dat was toen voor de overheden niet altijd gemakkelijk!

Duurzaamheid was in die tijd een term die langzaamaan terrein won. En met grote regelmaat werd mij bij Wethouders de les gelezen als zij mijn kritische vragen beantwoordden met: “Meneer Jansen, in Duurzaam zit het woordje ‘duur’.” En daar was dan alles mee gezegd. Tegenwoordig is dat ondenkbaar. Iedereen heeft de mond vol van duurzaamheid. Dus wat dat betreft lijkt dat kritisch agenderen en aanjagen passé.

Maar volgens mij is dat maar schijn. Nooit eerder is de urgentie groter om in actie te komen. Klimaatverandering is als een virus dat pas over enige tijd zijn ware aard laat zien. En de “opruimkosten” zullen vele malen hoger zijn dan de kosten ter voorkoming, voorspel ik! Nederland is hekkensluiter als het gaat om duurzame energie. Het is notabene een badkuip! Ondertussen worstelen overheden met het aanspreken van hun burgers. Betutteling is uit den boze en energiek burgerschap knabbelt aan de representatieve democratie. De roept-u-maar-democratie viert hoogtij. Duurzaamheid is een verkoopargument geworden. Duurzaamheid moet makkelijk zijn en mag nooit staan voor versobering of solidariteit met zij die minder hebben. Ik verbaas me dat consumenten moeten kiezen tussen een vakantie naar de Turkse Riviera en spouwmuurisolatie. En al sinds de eerste oliecrisis krijgen bedrijven van overheidswege energiebesparingsdoelen. Helaas worden die doelen nauwelijks behaald. Het CBS laat zien dat het energieverbruik in Nederland sinds ondertekening van het Kyotoprotocol in 1990 met ongeveer 500 Petajoule is toegenomen. Ter vergelijking: Dat is evenveel energie als 7,5 miljoen mensen in een jaar gebruiken aan gas en elektriciteit.

Kortom: Wat er nodig is, zijn kritische en gepassioneerde organisaties zoals Natuur en Milieufederatie Noord-Holland! Clubs die burgers, bedrijven en overheden achter de broek zitten. Die échte duurzaamheid zonder winstbejag een slinger geven. Die te vertrouwen zijn. Die aan de kant van de gewone, energieke en activistische mensen staan. Clubs die de overheden kunnen porren waardoor zij alert blijven. En zo samen met die betrokken activisten de relatie en het vertrouwen in een solidaire democratie herstellen.

Tot ziens,
Juriaan Jansen